W skład zatok przynosowych wchodzą: zatoki szczękowe, czołowe, klinowe oraz komórki sitowe. Zatoki to jamy wyścielone błoną śluzową i wypełnione powietrzem. Połączone są z jamą nosową. Zmiany patologiczne mogą występować w jednej, kilku lub w obrębie wszystkich zatok. Rozróżniamy ostre i przewlekłe zapalenie zatok.

Zapalenia zatok powstają najczęściej na skutek przejścia infekcji z jamy nosowo-gardłowej lub np. z ogniska pochodzenia zębowego. Niestety zatoki nie są wstanie samoistnie opróżnić się, dlatego dochodzi do zalegania wydzieliny w ich obrębie. Nie leczony stan zapalny może się rozszerzać na sąsiadujące struktury i wywoływać groźne powikłania.

Często są stosowane leki zmniejszające przekrwienie błony śluzowej (co pomaga też udrożnić ujście zatok) oraz środki rozrzedzające wydzielinę. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie prowadzi zwykle do wyleczenia choroby. Niekiedy mimo intensywnego leczenia, nie udaje się jednak uzyskać poprawy. Wówczas potrzeba jest wykonanie punkcji zatok (w celu dokładniejszej diagnostyki), podczas której ocenia się pojemność zatoki oraz drożność jej ujścia, a także pobiera się materiał do badań bakteriologicznych.
Podaje się Leki bakteriobójcze oraz środków przeciwzapalne. W niektórych przypadkach,gdy leki nie pomagają, może być konieczne leczenie chirurgiczne.