|
|
KIŁA |
Inne nazwy kiły to syfilis lub lues. Jest przewlekłą
chorobą o różnorodnych objawach, poczynając od zmian
na skórze i błonach śluzowych w okresie wczesnym,
po infekcję układu nerwowego i układu krążenia w
okresie późnym.
|
|
|
Krętki
blade, bakterie które wywołują kiłę, znajdują się w wydzielinie
ze zmian chorobowych występujących we wczesnym okresie
choroby. Są one wrażliwe na czynniki zewnętrzne i poza
organizmem szybko giną. |
Okres
wylęgania
|
|
Zakażenie
|
Krętki
wnikają do organizmu w czasie stosunku seksualnego przez
drobne uszkodzenia naskórka lub błon śluzowych. Zakażenia
poza płciowe zdarzyć się mogą zupełnie wyjątkowo. Chora
matka może przenieść zakażenie na płód. |
Objawy
|
I
okres kiły
W miejscu, w którym krętki blade wniknęły do organizmu,
a więc najczęściej na narządach płciowych, po upływie około
3 tygodni powstaje tzw. zmiana pierwotna mająca postać
niewielkiego, niebolesnego owrzodzenia, a węzły chłonne
pachwinowe ulegają powiększeniu. Wydzielina ze zmiany pierwotnej
jest bardzo zakaźna, zawiera bowiem liczne krętki blade.
Przy braku leczenia, zmiana goi się po kilku tygodniach,
jednak choroba rozwija się nadal.
II okres kiły
Po 8-10 tygodniach od zakażenia na tułowiu i kończynach
występuje uogólniona wysypka w postaci drobnych
plamek, rzadziej grudek, nieswędząca i nie sprawiająca
innych dolegliwości. Wkrótce wysypka bez leczenia
ustępuje, może jednak nawracać w postaci znacznie
mniej licznych lecz większych grudek, często skupionych
tylko w okolicy narządów płciowych, z których sączy
się wydzielina zawierająca krętki. Wykwity te cofają
się stopniowo bez leczenia.
Kiła utajona. Po upływie 2 lat od zakażenia następuje
okres bezobjawowy zwany kiłą utajoną. W tym czasie
chorobę można wykryć tylko przy pomocy badania serologicznego
krwi.
III okres kiły
Kliniczne zmiany tzw. kiły późnej występują najwcześniej
po kilku, zwykle po kilkunastu latach od zakażenia
lub nawet później, u części nieleczonych chorych.
Charakteryzuje się różnorodnymi zmianami w układzie
nerwowym, z których najważniejszymi są: porażenie
postępujące (choroba psychiczna), wiąd rdzenia
(zaburzenia ruchowe), zanik nerwów wzrokowych (utrata
wzroku) lub w układzie krążenia (kiła sercowo-naczyniowa).
Są to zmiany nieodwracalne, które nie ustępują
mimo wyleczenia kiły.
|
Rozpoznanie
|
Badanie
serologiczne krwi
W krwi chorego w następstwie zakażenia pojawiają się pewne.
związki chemiczne, tak zwane reaginy, które można wykryć
za pomocą metod laboratoryjnych. Najczęściej wykonywany
jest od-czyn VDRL lub USR. W razie dodatniego wyniku rozstrzyga
się ewentualne wątpliwości odczynem FTA-ABS lub TPHA. Odczyny
stają się dodatnie po upływie 4 do 6 tygodni od zakażenia
i dopiero wówczas można potwierdzić rozpoznanie badaniem
krwi. Wcześniej można przy użyciu mikroskopu stwierdzić
w wydzielinie ze zmian chorobowych krętki blade i w ten
sposób ustalić diagnozę.
Kiła wrodzona
Jeśli kobieta chora na kiłę, nie leczy się i zachodzi w
ciążę, zakażeniu może ulec płód w łonie matki. Dziecko
rodzi się martwe, niezdolne do życia albo też chore na
kiłę wrodzoną. Objawy kiły wrodzonej ujawniają się we wczesnym
dzieciństwie jako kiła wrodzona wczesna, albo po latach,
jako kiła wrodzona późna. Leczenie matki przed ciążą lub
nawet dopiero w czasie ciąży zapobiega przenikaniu zarazków
na płód i pozwala na urodzenie zdrowego dziecka. Dlatego
tak ważna jest opieka lekarska nad kobietą ciężarną, gdyż
wśród wykonywanych badań są również odczyny serologiczne,
co pozwala na wykrycie ewentualnego zakażenia, wyleczenie
kobiety i uchronienie dziecka przed kiłą wrodzoną.
|
Leczenie
|
Krętki
blade są wrażliwe na penicylinę, która jest najlepszym,
w pełni skutecznym lekiem w kile. Leczenie musi być prowadzone
pod kierunkiem lekarza. Im wcześniej przeprowadza się
leczenie, tym jest ono krótsze i szybciej uzyskuje się
wyleczenie. Po ukończeniu leczenia konieczna jest zawsze
kontrola lekarska. W kile III okresu, jeśli doszło do
nieodwracalnych zmian w niektórych narządach, to mimo
zabicia krętków i wyleczenia kiły, nie udaje się przywrócić
prawidłowej czynności tych narządów. |
Należy pamiętać,
że każdą chorobę w początkowym stadium da się wyleczyć.
Ważne jest, aby nie zaniedbać niepokojących objawów. Zlekceważenie
małych symptomów chorobowych może przerodzić się w poważne
choroby przewlekłe. A to krok do powstania nowotworów czy
do niepłodności. Warto chociażby dla własnego komfortu
psychicznego zgłosić się do ginekologa z niewielkim objawem
niepokojącym nas.
|
|
 |
|
|
 |
|
|