Wciąż dość często spotykana w Polsce choroba pasożytnicza z grupy chorób przenoszonych drogą płciową.

Czynniki wywołujące

Pasożyt, wesz łonowa (nazywana także mendą), mniejsza od wszy głowowej i odzieżowej, trudno dostrzegalna, mało ruchliwa, częściowo ukryta w meszku włosowym; łatwiej można zauważyć jajeczka (gnidy) przyklejone do włosów.

Przeciętnie 30 dni.

Zakażenie

Z reguły bezpośrednie w czasie kontaktu płciowego, rzadko przez ręcznik, bieliznę lub pościel. Zapłodniona samiczka składa jajeczka, z których po tygodniu wylęgają się larwy, osiągające dojrzałość w ciągu następnego tygodnia.

Najbardziej charakterystyczny jest intensywny świąd wzgórka łonowego, gdyż tam przede wszystkim umiejscawiają się pasożyty. Czasami, zwłaszcza u osób silnie owłosionych, mogą być zajęte uda, brzuch, doły pachowe. Pasożyty są, jak wspomniano, trudno dostrzegalne; na bieliźnie można zauważyć punkcikowate czarne plamki krwi i kału.

Leczenie środkami zewnętrznymi najlepiej przeprowadzić w poradni dermatologicznej, gdyż istnieje wiele leków, które można nabyć tylko na receptę. Ścięcie włosów na wzgórku łonowym nie jest wówczas konieczne. Jednocześnie musi być leczony partner, by uniknąć wzajemnego zakażania.

Należy pamiętać, że każdą chorobę w początkowym stadium da się wyleczyć. Ważne jest, aby nie zaniedbać niepokojących objawów. Zlekceważenie małych symptomów chorobowych może przerodzić się w poważne choroby przewlekłe. A to krok do powstania nowotworów czy do niepłodności. Warto chociażby dla własnego komfortu psychicznego zgłosić się do ginekologa z niewielkim objawem niepokojącym nas.