Różyczka jest wirusową chorobą zakaźną, występującą wyłącznie u ludzi. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową poprzez bliski kontakt z osobą chorą lub nosicielem wirusa. Różyczka występuje głownie u dzieci i młodzieży. U większości dzieci różyczka przebiega bezobjawowo, u innych, po okresie wylęgania.

14-21 dniowym.

Wysoka gorączka, drobna wysypka utrzymująca się przez około 3 dni, bóle stawów, powiększenie węzłów chłonnych okolicy potylicznych i zausznej.

Wirus różyczki może być przenoszony również do płodu w czasie zachorowania matki na różyczkę. U wielu ciężarnych różyczka przebiega bezobjawowo lub wśród skąpych objawów klinicznych, utrudniających rozpoznanie.
Wśród osób dorosłych przed 20 rokiem życia około 80% posiada we krwi przeciwciała przeciw różyczce, świadczące o przebytym zakażeniu. Ocenia się, ze 20% kobiet w wieku rozrodczym jest podatne na zakażenie w czasie ciąży. Ryzyko przeniesienia wirusa do płodu jest największe w pierwszym trymestrze ciąży, w późniejszym okresie ciąży jest ono minimalne choć możliwe. Noworodki zakażone wirusem różyczki mogą być długotrwałymi nośnikami wirusa i źródłem zakażenia dla otoczenia.

Zapobieganie różyczce w ciąży:
Przed ciążą wskazane jest określenie podatności na zakażenie wirusem różyczki badaniom wirusologicznym. Kobiety w wieku rozrodczym, które są podatne na zakażenia, powinny być uodpornione szczepieniem pod warunkiem, że nie są w ciąży i nie zajdą w ciąże przez najbliższe 3 miesiące po zaszczepieniu. W Polsce od roku 1988 obowiązuje szczepienie na różyczkę wszystkich dziewcząt w 13 roku życia. Szczepienie, podobnie jak przebyta różyczka, daje trwałą odporność.